کد مطلب:45801 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:41

گنجینه پرسمان » سياست و حكومت

درباره حق آزادي بيان و حدود آن در دانشگاه و جامعه بنويسيد.

براساس آموزه هاي دين مبين اسلام، سيره اهل بيت(ع) و قانون اساسي، يكي از حقوق اساسي و مهم مردم، حق آزادي بيان مي باشد. در جامعه اسلامي مخصوصاً دانشگاه ها همه افراد حق بيان عقايد و انديشه هاي خود، انتقاد از عملكرد حاكمان و دستگاه دولتي و برنامه هاي آن با ارائه برنامه ها و پيشنهادات سازنده، در زمينه هاي گوناگون را دارند. البته در چارچوب حدود و ضوابطي كه عبارتند از: 1- حفظ حريم مقدسات و ارزش ها و احكام اسلامي و عدم اخلال به مباني نظام. 2- توطئه نبودن بر ضد نظام اسلامي. 3- حفظ امنيت ملي كشور. 4- حفظ وحدت و يكپارچگي جامعه. 5- عدم وابستگي به بيگانگان. 6- عدم اخلال به مصالح و حقوق عمومي و منافع ملي و... اما نكته اساسي اين است كه ما بايد تعريفي دقيق و اساسي و واقع بينانه از هر يك از اين مؤلفه ها داشته باشيم. به عنوان مثال بايد بين احكام و ارزش هاي واقعي اسلام با برداشت ها و سليقه هاي شخصي يا گروهي فرق قائل شد. نمي توان به مجرد اين كه شخصي در مورد مسأله اي ديدگاهي مخالف من يا جناح من دارد او را متهم نمود و حق قانوني او را سلب نمود. بنابراين اولين گام شناخت صحيح و درست حدود آزادي بيان و چارچوب هاي قانوني آن مي باشد. گام ديگر تشخيص اين موضوع مي باشد كه اين شخص مخالف يا منتقد، آيا معيارها و ضوابط فوق را رعايت مي كند يا نه؟ كه از دو حالت خارج نيست: اگر در چارچوب ضوابط و قانون عقيده مخالف خود را اظهار مي دارد، هيچ كس حق ممانعت و جلوگيري يا بر هم زدن صحبت او را ندارد، بلكه شما بايد به فرموده قرآن با بهترين شيوه به بحث و گفت وگو و تبادل نظر بپردازيد {/B«وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ»{w9-13w}{I16:125I}/} اگر واقعاً فكر مي كنيد كه شما نظر بهتري داريد با برهان، دليل و منطق، آن هم در محيطي گرم و صميمانه {/B«إِنَّمَا اَلْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»{w1-3w}{I49:10I}/} بدون هرگونه تنش و درگيري و احساسات كه روح تفاهم نيز بر آن حاكم باشد، ارائه دهيد و مطمئن باشيد حق هميشه پيروز است. به فرموده قرآن با نيكويي و خوبي به مقابله با آنان برخيز «{/Bاِدْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا اَلَّذِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ {w8-20w}{I41:34I}/}»، {V(فصلت، آيه 34)V} زيرا اين شيوه موجب مي گردد تا آن كسي كه با تو از در خصومت درآمده دگرگون شود و دوستي گرم و صميمي گردد. خلاصه بايد فضاي دانشگاه، فضاي گفتمان و تفاهم و نقد و بررسي علمي، بدون هرگونه تعصب گروهي و جناحي باشد، آنچه مهم است بالا بردن سطح قدرت تحليل در دانشجويان است و اين نياز به فعاليت سياسي، مذاكره و مباحثه در مورد مسائل گوناگون دارد. اما اگر شخص مخالف در چارچوب ضوابط شرعي و قوانين مصوب نظام، عقيده خود را اظهار نمي دارد بلكه نيت و عمل او همراه با غرض و مرضي است و هدف و روش او تضعيف نظام اسلامي و تغذيه رسانه هاي بيگانه، ايجاد تفرقه و اختلاف ميان دانشجويان و مسموم ساختن فضاي سالم دانشگاه است، در اينجا بايد با قاطعيت با او برخورد شود. البته هرگونه برخوردي بايد ضابطه مند مناسب با هنجارهاي ديني و قانوني باشد. هرگونه اقدام خودسرانه، احساساتي و غيرعقلاني و غيرمسؤولانه، در واقع ناخواسته كوشش در راستاي تقويت و تأييد عقايد طرف مقابل و يك نوع مظلوم نمايي براي او و حق جلوه دادن افكار و برنامه هاي باطل و انحرافي او مي باشد. بنابراين بايد هرگونه اقدامي در جهت ممانعت از سخنراني بايد از طريق مجاري قانوني ذي ربط باشد و اگر آنها بدون هيچ دليل قانع كننده اي وظيفه خود را انجام ندادند، هرگونه اقدامي از طرف دانشجويان از قبيل تجمع و... بايد در كمال بردباري، صبورانه، سنجيده و در جهت جلوگيري از بروز خشونت و سوء استفاده فرصت طلبان و دشمنان داخلي و خارجي باشد، در غير اين صورت خود زمينه ساز نوعي بحران اجتماعي مي شود.